Pierre Schaeffer to francuski kompozytor żyjący w XX wieku. Jego utwory zaskakują do dziś, a to za sprawą jego fascynacji do muzyki konkretną – kierunku muzyki współczesnej stworzonego przez niego samego. Jest to nurt polegający na wybraniu przez kompozytora  konkretnych dźwięków oraz zarejestrowanie ich na taśmie. W tej technice w przeciwieństwie do aleatoryzmu nie pozwala się na losowość podczas wykonywania dzieła  (jedyna prawidłowa wersja znajduje się na oryginalnym nagraniu). Pierwszym utworem z nurtu muzyki konkretnej był Cinq études de bruits, który miał swoją premierę w audycji radiowej 5 października 1948 roku. Dzisiejszy artykuł będzie jednak o dziele późniejszym, jednak niemniej ważnym pod względem rozwoju i ukształtowania się tego nurtu, a mianowicie o Symphonie pour un homme seul — symfonii dla samotnego człowieka. 

Utwór został skomponowany między 1949 a 1950 rokiem i nie był on w pełni skomponowany przez samego Schaeffera. W stworzeniu symfonii pomógł mu Pierre Henry — francuski kompozytor równie zainteresowany muzyką konkretną. Kompozycja posiada aż 12 części. Nie jest jednak długa, ponieważ trwa około 13 minut. Pomimo słyszalnych zmian klimatu w trakcie utworu jasno świadcących o wybrzmieniu kolejnej części, słuchanie wybranych fragmentów symfonii nie ma większego sensu, ponieważ kompozycja tworzy unikatowe doświadczenie tylko i wyłącznie w całości. 

Symphonie pour un homme seul został skomponowany za pomocą użycia różnych nagrań zawierających interesujące dźwięki oraz brzmienia. W utworze można usłyszeć głos ludzki, instrumenty, uderzenia w różne przedmioty czy sample z innymi utworami. Całość sprawia u słuchacza pewnego rodzaju dyskomfort oraz zaniepokojenie, które jednak nie zachęca do wyłączenia utworu. Symfonię najlepiej słucha się samemu, tak jak jest to zalecane w tytule utworu, ponieważ pozwala to na lepszy odbiór oraz możliwość zahipnotyzowania się  muzyką.

Do kompozycji powstał teatr telewizyjny, który podobnie do utworu używa ówcześnie najbardziej awangardowych środków wykonawczych. Symfonia na pewno nie jest dziełem prostym dla słuchającego, ponieważ wymaga ona dużego skupienia i próby zrozumienia chęci do dalszego eksperymentowania z nowymi technikami kompozytorskimi. Pomimo trudnego charakteru utworu mamy nadzieję, że po raz kolejny zachęciliśmy do zaciekawienia się muzyką współczesną i będzie to kolejne ciekawe i nietuzinkowe doświadczenie!

Pierre Schaeffer et Pierre Henry : Symphonie pour un homme seul