Francis Poulenc to kompozytor francuski tworzący w XX wieku. W 1936 roku skomponował “Litanię do Czarnej Madonny” na chór żeński i organy. Utwór rozpoczyna się
23 grudnia 1806 roku, w wiedeńskim Theater an der Wien odbyła się premiera Koncertu Skrzypcowego D-Dur Ludwiga van Beethovena. Gdybyśmy mieli dziś szansę zapytać ówczesną publikę o wrażenia odniesione podczas koncertu, większość z nich odparłaby zapewne, iż nie był to zbyt udany wieczór. Dlaczego jedyny koncert skrzypcowy mistrza z Bonn nie odniósł sukcesu podczas premiery?
W ostatnim czasie, w jednym z popularnych teleturniejów zadano uczestnikowi następujące pytanie: “Kto w połowie XIX w. skomponował słynną „Modlitwę dziewicy”, utwór grany w Europie, w Stanach Zjednoczonych, ale najbardziej i do dziś popularny w Japonii?” W trzech pierwszych odpowiedziach pojawiły się nazwiska powszechnie znanych twórców – Liszta, Griega oraz Schumanna, jednak ostatnia odpowiedź brzmiała bardzo enigmatycznie: “Tekla Bądarzewska z Mławy”. Wybór uczestnika padł właśnie na to zdanie, czego rezultatem była wygrana w postaci, bagatela, miliona złotych.
Franz Schubert to jedna z najbardziej znanych postaci związanych z muzyką. Podręczniki przypisują mu wiele tytułów – utalentowany kompozytor epoki wczesnego romantyzmu, twórca setek pieśni,
Kiedy słyszę to słowo, na myśl przychodzi mi najczęściej dobrze zbudowany mężczyzna – czasem w gustownej, siwej peruce – jaką nosili klasycy wiedeńscy, często z pokaźnym zarostem, niczym u Brahmsa, a niekiedy dobrze zbudowany i elegancki, jak Ravel czy Chopin. Postać, którą chciałbym dziś Państwu przybliżyć, ani trochę nie przypomina opisanych wcześniej postur, bowiem bohaterem dzisiejszego artykułu będzie kobieta – wybitna polska kompozytorka i skrzypaczka Grażyna Bacewicz.
Znany dyrygent Nicolas Harnoncourt powiedział: „Około roku 1600, czyli mniej więcej w połowie życia Monteverdiego, w muzyce zachodniej nastąpił prawdziwie radykalny zwrot – jaki nie zdarzył się nigdy przedtem, ani nie miał zdarzyć się nigdy potem.”
W świecie muzyki klasycznej o wiele częściej docierają do naszych uszu nazwiska takie jak Bach, Mozart czy Beethoven. Nie ma w tym nic rażącego, ponieważ nazwiska te należą do niekwestionowanych mistrzów kompozycji. Brakuje czasem jednak przestrzeni dla twórców mniej znanych, chociaż zasługują na sławę niemal tak samo jak przed chwilą wspomnieni. Jednym z takich artystów jest Francis Poulenc – z pochodzenia Francuz, członek grupy kompozytorów Les Six – u boku Milhauda czy też Honnegera.
Historia muzyki kameralnej, rozpoczęta ponad trzy wieki temu, wciąż nie została ukończona. Zarówno dzisiejsi twórcy, jak i kompozytorzy ubiegłego wieku, nadzwyczaj chętnie obierają sobie kierunek kameralistyki w swojej twórczości. Dziś poznamy przykład kwintetu fortepianowego, którego premiera odbyła się stosunkowo nie aż tak dawno – w latach 40. poprzedniego stulecia.
Kilka lat temu mieszkańcy Paryża ujrzeli przerażający widok – pożar katedry Notre-Dame. Świątynia, której odbudowa zdaje się rozpocząć lada chwila, to miejsce z historią tak obszerną i długą, iż przeczytanie jej od góry do dołu z pewnością zajęłoby nam wiele wieczorów. Gdybyśmy jednak podjęli się takiego wyzwania, z pewnością dowiedzielibyśmy się w pierwszych zdaniach, iż konsekracja ołtarza w Katedrze miała miejsce w roku 1182. Niedługo po tym dostojnym wydarzeniu zaczyna się nasza dzisiejsza muzyczna opowieść.