rio fortepianowe to kameralna forma muzyczna, ale i zespół kameralny tworzony przez pianistę i w swojej tradycyjnej wersji skrzypce i wiolonczelę. Tria, które stały się obok kwartetów popularne w klasycyzmie, były nazywane damską muzyką salonową, gdyż najczęściej były pisane dla grywających na fortepianie dam, którym towarzyszyło dwóch kawalerów.
Jak w przypadku utworów wielu kompozytorów także Beethoven swoją pełną dojrzałość i indywidualność twórczą osiągnął w swoich ostatnich dziełach, napisanych niedługo przed śmiercią. Należą do
Dzisiaj wracamy do naszej serii o muzyce kameralnej, tym razem będzie to odsłona dęta, a ściślej mówiąc będzie to zespół instrumentów dętych drewnianych.
Święto Zakochanych skłania zwykle do rozmyślań na temat miłości oraz jej roli w życiu człowieka, zarówno jako czynnika będącego „siłą napędową”, jak i niejednokrotnie przynoszącego ból oraz rozczarowanie. To właśnie miłość towarzyszyła i towarzyszy twórcom do dnia dzisiejszego, inspiruje oraz wpływa na wyobraźnię artysty.
#1 Tavener – na granicy sacrum i profanum W muzyce XX wieku można wyodrębnić pewien wyjątkowy prąd, który naturalnie ewoluował z założeń awangardy lat 50
Czy jest się czego bać? Dla większości z nas termin muzyka współczesna brzmi obco – jest przestrzenią nieznaną – a jako, że z reguły boimy
Maurice Ravel to kompozytor, który w swojej obfitej twórczości nie bał się eksperymentować, jednocześnie dbając o wybitną formę oraz nietuzinkowe brzmienie. Nie inaczej było z jego doborem oraz zestawieniem instrumentów. Pomimo komponowania utworów na powszechnie znane składy, Ravel napisał również dzieła, które swoją obsadą mogą zaskakiwać. Jednym z nich jest „Introdukcja i Allegro” napisane na harfę, flet, klarnet oraz kwartet smyczkowy — zestawienie tak samo rzadkie, jak i piękne.
Historia muzyki kameralnej, rozpoczęta ponad trzy wieki temu, wciąż nie została ukończona. Zarówno dzisiejsi twórcy, jak i kompozytorzy ubiegłego wieku, nadzwyczaj chętnie obierają sobie kierunek kameralistyki w swojej twórczości. Dziś poznamy przykład kwintetu fortepianowego, którego premiera odbyła się stosunkowo nie aż tak dawno – w latach 40. poprzedniego stulecia.
Da camera, z włoskiego muzyka przeznaczona do komnaty, do pokoju. Określenia tego używano już w XVI wieku w odniesieniu do zespołów śpiewaczych i muzyki wykonywanej np dla królów dla urozmaicenia ich wolnego czasu.