Czasami zamysłem kompozytora jest uchwycenie w jego dziele konkretnej przestrzeni, opowiedzenie historii, która mogła wydarzyć się w określonym miejscu lub w szczególnych okolicznościach.

Krajobraz Parku Narodowego Kakadu na północy Australii stał się idealnym źródłem inspiracji dla Petera Sculthorpe’a. Australijski kompozytor znany jest z tego, że w swojej twórczości umiejętnie łączy elementy rodzimej kultury z europejską tradycją muzyczną. Jego utwory przepełnione są obrazami oddającymi istotę australijskiego krajobrazu.

W 1989 roku artysta odwiedził wspomniany park narodowy, co zaowocowało głęboką refleksją artysty nad związkiem człowieka z naturą. Widok tego miejsca zrodził szczególne uczucie w sercu kompozytora, tak jakby muzyka tych rejonów nadal żyła między bezgranicznymi krajobrazami wodospadów oraz dałoby się ją wyczytać z tekstur monolitów skalnych. W umyśle kompozytora melodie, dawniej nucone przez rdzennych mieszkańców tych rejonów, bezustannie utrzymywały się w tym otoczeniu. Wśród rozległych równin zalewowych znajdowały się opuszczone miejsca wczesnego osadnictwa, skrywające w sobie wiele tajemnic. Jednym z tak enigmatycznych miejsc jest Nourlangie Rock, znane ze swoich licznych naskalnych malowideł, przedstawiających sceny z życia rdzennych mieszkańców. Miejsce to stanowiło centralny punkt inspiracji dla Sculthorpe’a, który uchwycił jego esencję w swoim koncercie na gitarę.

We współpracy z gitarzystą Johnem Williamsem otrzymaliśmy koncert Nourlangie, w którym gitara pełni rolę narratora. Kompozytor wykorzystuje również techniki orkiestrowe, dzięki którym kreuje tło dla całej historii, naśladując naturalne dźwięki parku – śpiew ptaków, szum wiatru czy delikatne dźwięki wody. Melodie są pełne przestrzeni, mają charakter medytacyjny, a czasami nawet rytualny, oddając pełen majestat tego miejsca, ale również pewien niepokój. Sculthorpe często wplata w swoją muzykę elementy nawiązujące do rdzennych ceremonii i rytuałów, co nadaje utworowi mistyczny wymiar. W Nourlangie można usłyszeć powtarzalne, hipnotyczne motywy, które nawiązują do pieśni i tańców rdzennych mieszkańców Australii. Te elementy wprowadzają słuchacza w stan kontemplacji i refleksji, pozwalając mu doświadczyć duchowej głębi i tajemniczości Parku Narodowego Kakadu. Niepokojące dźwięki i rytmy tworzą atmosferę napięcia i oczekiwania, która przenika całe dzieło, przynosząc słuchaczowi różnorodne doznania muzyczne. Tradycyjne techniki gitarowe zostały starannie połączone z nowoczesnymi elementami kompozycji. Praca z dynamiką i barwą dźwięku jest kluczowa w podejściu kompozytora, co sprawia, że utwór oddaje niezaprzeczalne piękno i słodycz, ale również pewną surową bezlitosność natury…