Dzisiaj na warsztat weźmiemy operę jedyną w swoim rodzaju, pierwszą w swojej kategorii. Operę, o której mówi się, że jest pierwszą operą werystyczną. Czy ktoś z Państwa już wie o jakie dzieło chodzi? Jeśli nie to zapraszam do dalszego czytania tego artykułu, a jeśli tak to do sprawdzenia swojej odpowiedzi…
Znany dyrygent Nicolas Harnoncourt powiedział: „Około roku 1600, czyli mniej więcej w połowie życia Monteverdiego, w muzyce zachodniej nastąpił prawdziwie radykalny zwrot – jaki nie zdarzył się nigdy przedtem, ani nie miał zdarzyć się nigdy potem.”
„Les oiseaux dans la charmille” tymi słowami rozpoczyna się aria Olimpi potocznie zwana arią lalki. Niezwykle piękny ale za razem bardzo trudny fragment opery Offenbacha „Opowieści Hoffmana”.
W świecie muzyki klasycznej o wiele częściej docierają do naszych uszu nazwiska takie jak Bach, Mozart czy Beethoven. Nie ma w tym nic rażącego, ponieważ nazwiska te należą do niekwestionowanych mistrzów kompozycji. Brakuje czasem jednak przestrzeni dla twórców mniej znanych, chociaż zasługują na sławę niemal tak samo jak przed chwilą wspomnieni. Jednym z takich artystów jest Francis Poulenc – z pochodzenia Francuz, członek grupy kompozytorów Les Six – u boku Milhauda czy też Honnegera.
Podczas gdy Ukraina dzielnie stawia rosyjskiemu najeźdźcy, chcielibyśmy w opozycji do putinowskiej propagandy przedstawiającej Ukrainę jako kraj podrzędny bez odrębnej tożsamości i kultury, pokazać jej
Jak zapewne już wszyscy wiemy laureatem pierwszego miejsca jest pianista reprezentujący Kanadę Bruce (Xiaoyu) Liu, zapraszamy do dalszej części posta aby się dowiedzieć o nim czegoś więcej.
Minimalizm to jeden z najważniejszych nurtów w muzyce współczesnej. Zaczął się on już w latach 60. XX wieku i zyskał niezwykłą popularność. Było to spowodowane jego prostotą, dzięki czemu kompozytorzy minimalizmu są znani nawet wśród słuchaczy muzyki rozrywkowej. Dzisiaj chcielibyśmy przedstawić kompozycję pod tytułem „In C” napisaną przez Terry’ego Rileya.
„Dziady Adama Mickiewicza to jeden z naszych narodowych dramatów. Całe Dziady to w zasadzie pewien cykl, w którym II część opisuje tytułowy obrzęd- gusła odprawiane w cmentarnej kaplicy. Wiele fraz z tej części weszło bez wątpienia do najpowszechniejszego kanonu naszej rodzimej kultury.
Zanim na jakiś czas zatrzymamy się w Europie (szczegóły tego zatrzymania wkrótce) wykonamy szybki skok za Ocean, lądując oczywiście w Stanach Zjednoczonych. Aarona Coplanda przedstawiliśmy już jakiś czas temu, pisząc o jego słynnym Appalachian Spring (#52, nie będziemy się rozwodzić więc teraz nad postacią kompozytora. W ogóle nie będziemy się zbyt rozwodzić, gdyż utwór któremu poświęcony jest dzisiejszy wpis trwa niespełna 3 minuty. Ale po kolei…