W XIX wieku, w Rosji, żył pewien zapalony chemik. Oprócz badań naukowych, zajmował się także komponowaniem. To właśnie przez swoją muzykę został zapamiętany. O kim mowa?

Nazywał się Aleksander Borodin. Dzięki talentowi zapisał się na kartach historii muzyki rosyjskiej. Razem z takimi kompozytorami jak Rimsky- Korsakov czy Modest Musorgski, tworzył grupę zwaną “Potężną gromadką”. Charakteryzowało ją silne przywiązanie do rosyjskich tradycji ludowych. Ich utwory powstawały w oparciu o rosyjskie podania ludowe, w nawiązaniu do wschodnich baśni i mitologii. Przykładem jest należący do literatury staroruskiej „Kniaź Igor”.

Ten zabytek literatury, jako libretto do swojej opery wykorzystał, Aleksander Borodin. Pracował nad nim, z wieloma przerwami, przez prawie 30 lat. Przed śmiercią – w 1887 roku – zdążył dopracować jeszcze kilka fragmentów, jednak nie ukończył dzieła.

Dokończenia opery podjął się Rimsky-Korsakov. Nie było to łatwe zadanie, ponieważ Borodin pozostawił po sobie jedynie nieuporządkowane zapiski muzyczne i szkice libretta. Pomimo wielu przeszkód udało się doprowadzić do wystawienia opery w 1890 roku w Petersburgu. Dzisiaj najlepiej znaną częścią opery, jednocześnie napisaną ręką Borodina są “Tańce połowieckie”.

Czy prace tego rosyjskiego kompozytora i naukowca nie są potwierdzeniem teorii, która głosi, że proces twórczy – niezależnie od tego, czy odbywający się na polu artystycznym, czy naukowym – przebiega w ten sam sposób?

Zachęcamy do wysłuchania utworu pod batutą znanego już Wam dyrygenta – Herberta von Karajana!