Urodził się w 1956 roku w Oranie, mieście akcji Dżumy Alberta Camusa. Jego algierska rodzina ma hiszpańskie korzenie, on sam jest identyfikowany z Francją, w której kształcił się i działa (choć oczywiście działa też poza jej granicami). Już brzmi ciekawie, a jeszcze ciekawiej będzie gdy wymienimy jego profesje: kantor, organista, kompozytor, muzykolog, pedagog.

 Marcel Pérès, bo o nim mowa, to jeden z najwybitniejszych znawców i teoretyków (i praktyków) chorału gregoriańskiego i dawnej muzyki liturgicznej. Pérès sięga po autentyczne historyczne manuskrypty, niekiedy bardzo stare), nawet z XII wieku i zadaje odważne pytania: jak brzmiał wtedy ludzki głos i jak wykonywano dzieła muzyczne? Łącząc historyczne i zarazem eksperymentalne podejście ożywia tradycję. Głos jakim on i jego zespół Ensemble Organum śpiewa, dla niektórych osobliwy, jest mocny, biały i surowy, ale niewątpliwie bardziej przez to dotykający głębi Bożych tajemnic i ludzkiej duszy. 

Sięganie do muzycznych korzeni naszej Europejskiej cywilizacji i ożywianie skarbca muzyki sakralnej coraz częściej zaniedbanego i ustępującego bylejakości to zajęcie bardzo ważne i ciekawe. I choć nie wielu sięga aż tak w głąb i niekoniecznie jest to muzyka której każdy będzie chciał słuchać na co dzień, warto te muzyczne korzenie cywilizacji europejskiej poznać. Marcel Pérès z pewnością w tym pomaga. 

Na koniec nadmienię, że w najbliższy czwartek, w Boże Ciało, Marcel Pérès wykona wraz z chórem przygotowanym na trwających warsztatach renesansową Missa Pange Lingua Josquina des Pres – dzieło uznawane za szczytowe w zastosowaniu techniki przeimitowania, oraz propria mszalne na to właśnie święto. Muzyka będzie wykonana w swym właściwym miejscu, podczas Mszy Świętej w Nadzwyczajnej Formie Rytu Rzymskiego* o godzinie 14:00 w kościele NSJ i św. Floriana, na Jeżycach w Poznaniu. 

My tymczasem zachęcamy do wysłuchania wykonanego przez Ensemble Organum Credo z XIV Mszy Notre- Dame Guillaume de Machaut, która jest jedynym ze starszych powszechnie znanych dzieł wielogłosowych. Życzę owocnego obcowania, z zapomnianą ale zawsze żywą tradycją. Do usłyszenia!!! 

*Nadzwyczajna Forma Rytu Rzymskiego – liturgia sprawowana wg ksiąg sprzed zmian po Soborze Watykańskim II.